Ter voorbereiding van het Textielfestival Weerribben is het tijd om sfeer te proeven en niet onbelangrijk samen met de organisatie een plaats vast te stellen voor mijn werk ‘Muren van Riet’
De reis er naar toe is kop of munt. Gaan wij linksom door de Polder of rechtsom over Meppel, het is allebei even ver. Mijn lief en ik besluiten om over Meppel te gaan en bij de afslag naar Ossenzijl gaat een nieuwe mooie wereld voor ons open.
De ontvangst door de organisatie van het Textielfestival in het Buitencentrum Weerribben van Staatsbosbeheer is een warm bad. Er wordt veel vertelt over het Textielfesitval en wij krijgen een rondleiding over het prachtige terrein van het buitencentrum. Na wat wikken en wegen en adviezen van de organisatie vind ik de beste plaats voor mijn werk.
Het is nu nog zompig en kaal, maar over enige tijd verandert het hier in een oase van riet. Dat zompige is gelijk wel een uitdaging. Hoe veranker ik mijn werk? Gelukkig krijg ik hierbij technische ondersteuning van mijn lief.
Het bezoek wordt afgesloten met een kopje koffie in de ontvangstruimte. Hier hangen ook de prachtige artquilts van Rineke van Zeeburg.
 |
| uit het blog van 5 april |
In het blog zag ik de foto's en nu in werkelijkheid is het nog mooier. Haar quilts met vaak de natuur als thema past perfect bij de Weerribben. Het Quiltersgilde kan trots zijn op deze vertegenwoordiging van artquilts.
Via de polder, waar de tulpen volop in bloei staan rijden wij naar huis terug. Wij besluiten de dag met een etentje in ons eigen dorp. Kortom het dagje uit voelt als een vakantiedag.
een hartelijke groet, ook namens het Quiltersgilde,
Jo Huijsman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten