Oorspronkelijk heette de Beeldweefkring Landelijke Gobelinkring Die werd in 1980 opgericht door enthousiaste ‘gobelin’-weefsters en wevers. De leden weefden allemaal in de legwerktechniek, de oeroude vorm van tapijt weven.
Van de Kopten uit Egypte zijn veel weefsels bewaard gebleven, waaronder stukken in de legwerktechniek. De kruisvaarders kwamen deze vorm van weven tegen op hun tochten in het Midden-Oosten en namen de techniek mee naar Europa. Daar nam het een vlucht, vooral als beeldverhaal voor de daden van vorsten en kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. Uiteraard wilden ze pronken met hun bezit, de kleden dienden als wandversiering, maar vooral als isolatie in hun koude kastelen en in de tenten als ze op reis waren. De productie van de kleden was kostbaar en daarom alleen voor de rijken weggelegd.
Vooral Vlamingen bekwaamden zich in deze techniek en doordat wevers moesten vluchten of door vorstenhuizen werden ingehuurd, verspreidden zij de techniek, onder andere naar Nederland, Frankrijk en Scandinavië.
Al veertig jaar komen de leden van deze kring twee keer per jaar bij elkaar in Utrecht en in de loop der jaren is er heel veel geëxposeerd, maar ook veel veranderd.
De legwerktechniek is zeer arbeidsintensief en veel leden kozen voor snellere weeftechnieken, waarmee ook beeldend geweven kan worden.
Tien jaar geleden is de naam van de kring veranderd in Beeldweefkring Nederland.
Op de expositie in het Leids Wevershuis is werk te zien in verschillende technieken, die allemaal teruggrijpen op het woord beeldend.
Een ander kenmerk van deze tentoonstelling is dat de weefsters zelf ontwerpen én zelf weven.
De tentoonstelling is te zien tot 14 februari 2021.
