 |
| Els van Baarle |
Els van Baarle is een begrip in de wereld van textielbewerking. Op 11 november 2021 is ze overleden.Hieronder een Ode aan Els geschreven door haar dochter en een van haar textielvriendinnen. Veel textielmakers zullen Els missen.
Els werkte het liefst in haar ‘hokje’, zoals ze het zelf noemde. Niet atelier of studio, maar een bescheiden benaming voor haar werkplek, zonder opsmuk, precies zoals ze was.
Daar op die plek, met uitzicht op haar tuin vol bloemen, genoot ze het meest. Dit was haar paradijs. De tuin, het huis, de beestjes, de buurt in Dreischor, daar was ze volmaakt gelukkig.
En in dat haar eenvoudige ‘hokje’ werd zij een uitzonderlijk kunstenaar en kwamen al haar ideeën tot leven. En dat waren er nogal wat. Want overal, in de meest onverwachte dingen en op de meest onverwachte plekken zag en vond zij inspiratie. Van kartonnen kinderboekjes, braillepapier, originele orgelboeken, stalen behangpapier, stalen gordijnstof, postzegels, brieven…van alles wist zij iets moois te maken.
En niks geen luxe materiaal of dure spullen. Liefst struinde ze Marktplaats, Ebay en kringloopwinkels af en vond altijd wel iets dat ze kon gebruiken. Of fotografeerde ze verweerde deuren, afgebrokkelde muren, of fleurige graffiti. Overal zag zij de schoonheid der dingen die van invloed waren op haar kunst.
Met haar aanpak maakte ze een onuitwisbare indruk op anderen. Niet alleen vanwege haar originele werk, maar vooral ook omdat ze haar kennis en creativiteit zo genereus wilde delen. Ze reisde hele wereld over om les te geven, om te exposeren of naar conferenties om inspiratie op te doen. Van Canada, de VS, China, Australië, Japan, Korea, Hong Kong, Nieuw Zeeland, zo’n beetje alle landen in Europa, overal is ze geweest. En kwam ze terug met geweldige verhalen en foto’s.
Tot op het allerlaatst was ze met haar kunst bezig. Dat was cruciaal voor haar. “Ik wil blijven werken tot ik erbij neerval”, zei ze. Vanaf het moment dat ze hoorde dat ze ziek was en wist dat ze niet lang meer had, is ze als een bezetene aan de slag gegaan. Alles wat er in haar omging, werd vertaald naar kunst. Ze heeft in haar laatste paar maanden haar mooiste werk gemaakt, zei ze zelf. Ze wilde daarom ook maar mondjesmaat afspreken met mensen. Niet alleen omdat ze niet van sentimenteel gedoe hield, die tijd ging ook maar van haar ‘werkbare uren’ af. Ook toen ze zich steeds vaker niet lekker en duizelig voelde en elke drempel een bijna onneembare hindernis was. “Laat mij hier maar gewoon even zitten”, zei ze dan. En uiteindelijk knapte ze dan toch weer wat op.
Ze wilde haar laatste werk graag nog delen. Tot op laatste dag postte ze foto’s op Instagram. Met weinig tekst, precies zoals ze was: #postzegelboekje. Book- Cyanotype. New book for my daughter. j.
Zij leefde voor de kunst, en in haar kunst leeft ze voort. Zo zal ze toch nog altijd bij ons zijn.
Annet van Baarle
Greet van Duijn
 |
| Werk Els van Baarle |
.jpeg?format=1000w)
